spegulo

Εσπεράντο (eo)

Ετυμολογία

spegulo < γερμανικά Spiegel

Προφορά

ΔΦΑ : /speˈɡu.lo/

Ουσιαστικό

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	spegulo	speguloj
αιτιατική	spegulon	spegulojn

spegulo ^(eo)

1. ο καθρέφτης

   Post unu jaro la reĝo prenis alian edzinon. Ŝi estis bela virino, sed fiera kaj malmodesta. Ŝi ne povis toleri, ke iu superas ŝin en beleco. Ŝi havis miraklan spegulon. Ĉiufoje kiam ŝi ekstaris antaŭ ĝi kaj demandis:
   "Speguleto mia, speguleto hela,
   Kiu en la lando estas la plej bela?"
   ĝi respondis:
   "Vi reĝino, vi estas ĉe ni la plej bela!" (Neĝulino)

2. το κάτοπτρο

Ίντο (io)

Ουσιαστικό

spegulo ^(io)

1. ο καθρέφτης
2. το κάτοπτρο