nura

Εσπεράντο (eo)

Ετυμολογία

nura < nur + -a

Επίθετο

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	nura	nuraj
αιτιατική	nuran	nurajn

nura ^(eo)

• σκέτος, μοναχός, μοναδικός