ἦδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουσιαστικό

ἦδος, -εος ουδέτερο

1. ευχαρίστηση, ηδονή, απόλαυση

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 18 (σ. Ὀδυσσέως καὶ Ἴρου πυγμή.), στίχ. 404 (στίχοι 403-404)

   οὐδέ τι δαιτὸς | ἐσθλῆς ἔσσεται ἦδος, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ.»

   χάλασε κι η απόλαυση | από το πλούσιο δείπνο μας, αφού μας βρήκαν τα χειρότερα.»

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 3.314, @scaife.perseus

   ἀλλὰ τί μύθων ἦδος; ἃ δʼ ἐν ποσὶν ὗμιν ὄρωρεν,

2. ξίδι

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἇδος

Συγγενικά

• ἥδομαι
• ἡδονή
• ἡδύς
• → δείτε τη λέξη ἁνδάνω

Πηγές

• ἦδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἦδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.