ἐπαρτής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐπαρτής	τὸ ἐπαρτές	οἱ, αἱ ἐπαρτεῖς	τὰ ἐπαρτῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ἐπαρτοῦς	τοῦ ἐπαρτοῦς	τῶν ἐπαρτῶν	τῶν ἐπαρτῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ἐπαρτεῖ	τῷ ἐπαρτεῖ	τοῖς, ταῖς ἐπαρτέσι(ν)	τοῖς ἐπαρτέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐπαρτῆ	τὸ ἐπαρτές	τοὺς, τὰς ἐπαρτεῖς	τὰ ἐπαρτῆ
Κλητική	ἐπαρτές	ἐπαρτές	ἐπαρτεῖς	ἐπαρτῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐπαρτεῖ
Γενική-Δοτική			ἐπαρτοῖν

Ετυμολογία

ἐπαρτής < ἐπαρτάω + -τής < ἀρτάω

Ουσιαστικό

ἐπαρτής

1. προετοιμασμένος, έτοιμος
2. εξοπλισμένος
3. κρεμασμένος, εξαρτημένος

Πηγές

• ἐπαρτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπαρτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.