ἀνέρε

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ἀνέρε αρσενικό

• επικός τύπος του ἄνδρε, ονομαστική, αιτιατική και κλητική δυϊκού του ἀνήρ

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 12 (Μ. Τειχομαχία.), στίχ. 420

  ἀλλ’ ὥς τ’ ἀμφ’ οὔροισι δύ’ ἀνέρε δηριάασθον,
  μέτρ’ ἐν χερσὶν ἔχοντες ἐπιξύνῳ ἐν ἀρούρῃ,