ἀνάπυστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀνάπυστος	τὸ ἀνάπυστον	οἱ, αἱ ἀνάπυστοι	τὰ ἀνάπυστα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀναπύστου	τοῦ ἀναπύστου	τῶν ἀναπύστων	τῶν ἀναπύστων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀναπύστῳ	τῷ ἀναπύστῳ	τοῖς, ταῖς ἀναπύστοις	τοῖς ἀναπύστοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀνάπυστον	τὸ ἀνάπυστον	τοὺς, τὰς ἀναπύστους	τὰ ἀνάπυστα
Κλητική	ἀνάπυστε	ἀνάπυστον	ἀνάπυστοι	ἀνάπυστα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀναπύστω
Γενική-Δοτική			ἀναπύστοιν

Ετυμολογία

ἀνάπυστος < ἀναπυνθάνομαι < πυνθάνομαι

Επίθετο

ἀνάπυστος, -ος, -ον

1. που τον ψάχνουν, που τον αναζητούν
2. περίφημος, ξακουστός, πασίγνωστος