ταρατατζούμ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ταρατατζούμ < ηχομιμητική λέξη για τον ήχο του τύμπανου

Προφορά

ΔΦΑ : /ta.ɾa.taˈd͡zum/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τα‐ρα‐τα‐τζούμ

Ουσιαστικό

ταρατατζούμ ουδέτερο άκλιτο

1. (λέξη χωρίς νόημα) ο ήχος του τύμπανου, ιδίως στρατιωτικού

   ↪ Στην προκυμαία, η μπάντα παιάνιζε εμβατήρια «ταρατατζούμ, τατζούμ, τατζούμ» και τα παιδάκια κουνούσαν τις σημαιούλες τους.

2. (μεταφορικά, ειρωνικό) φανφαρονισμός, επίδειξη, πομπώδες ύφος

   ↪ είναι σεμνός, αφοσιωμένος στη δουλειά του χωρίς ταρατατζούμ, χωρίς να τη διαφημίζει

   ↪ η ομιλία του ήταν γεμάτη ταρατατζούμ και κορόνες, αλλά χωρίς ουσία

   ≈ συνώνυμα: φανφάρα, τυμπανοκρουσίες, κορόνες συνήθως στον πληθυντικό

Μεταφράσεις

    ταρατατζούμ

αγγλικά : ta-da (en)

Πηγές

• ταρατατζούμ -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)