προστυχών

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

προστυχών < αρχαία ελληνική προστυχών, μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος προστυγχάνω < πρός + τυγχάνω

Ουσιαστικό

προστυχών αρσενικό

• (λόγιο) κάποιος που τον συναντάμε τυχαία

Μεταφράσεις

    προστυχών