πάμμαχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

πάμμαχος < (πᾶς) πάμ- + -μαχος (μάχομαι)

Ουσιαστικό

πάμμαχος, -ος, -ον [μᾰχ]

1. που μάχεται με όλους
2. (αθλητισμός) αυτός που μάχεται με τα πάντα μέσα από όλες τις κατηγορίες των αρχαίων Ελληνικών παλαιστικών γυμνασίων
3. χαρακτηρισμός πάλης

   ※  <Κυπρία πάλη>· ἣν ἔνιοι <πάμμαχον> καλοῦσιν, οἱ δὲ ἄγροικον (⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Κ)

   ≈ συνώνυμα: παμμάχιον

   πάμμαχον: τα πάντα στην μάχη, η μάχη που επιτρέπει τα πάντα

Άλλες μορφές

• παμμάχος

Συγγενικά

• παμμαχί
• παμμαχία
• παμμάχιον

Πηγές

• πάμμαχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πάμμαχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.