κόξα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κόξα λέξη του 7ου αιώνα < (άμεσο δάνειο) λατινική coxa

Ουσιαστικό

κόξα θηλυκό (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)

1. (ανατομία) γοφός, ισχίο

   ※  13ος/14ος αιώνας ⌘ Πουλολόγος, ανωνύμου, στίχ 146, (145-146), στο Carmina graeca Medii Aevi, ed. Wilhelm Wagner, in aedibvs B.G. Tevbneri, 1874, σελ.183 @archive.org

   ἀκόμη τὸ ὑπέρπυρον, τὸ ἐκράτειες ἀῤῥεβῶνα,
   κρατεῖς το εἰς τὴν κόξαν σου, ποσῶς οὐκ ἀπολεῖς το,

2. (ανατομία) το πίσω μέρος του γονάτου

   ※  τέλος 15ου αιώνα - ⌘ Εμμανουήλ Λιμενίτης, ο επονομαζόμενος Γεωργηλάς, Το θανατικόν της Ρόδου στο Legrand, Emile (επιμ.) (1880) Bibliothèque grecque vulgaire, εκδ:Maisonneuve, στίχ. 423 (423-425)

   καὶ ᾿σπρίσασιν τὰ γένεια του κ' ᾑ κόξαις του κυρτάνα·
   ἡ ἡλικιά του στράβωσε καὶ περπατεῖ περβάντα·
   πεντῆντα 'ξῆντα 'ναι χρονῶν, καὶ λέγει κ᾿ ἔναι τριάντα.

Συγγενικά

• κοξαρίζω
• κοξάριος
• κοξός

Κλιτικοί τύποι

• κόξαν (αιτιατική ενικού)

Πηγές

• κόξα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• κόξα σελ.271, Τόμος 8 & συμπλήρωμα: κόξα σελ.342, Τόμος 10 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• κόξα - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)