κακοπίστως

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κακοπίστως < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή *κακοπίστως, αμάρτυρος θετικός βαθμός του κακοπιστοτέρως → δείτε και τις λέξεις κακόπιστος, πιστῶς, πιστοτέρως και πιστός. Μορφολογικά αναλύεται σε κακόπιστ(ος) + -ως.

Επίρρημα

κακοπίστως

• (καθαρεύουσα) δόλια, κακόπιστα, δίνοντας εμπιστοσύνη σε άνθρωπο που δεν το αξίζει

Πηγές

• «κακοπίστως» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
  Με σήμανση: «επίρρ. μτγν. κ. νεώτ. […] μ. κτ. συγκρ. κακοπιστοτέρως», δηλαδή: «επίρρημα μεταγενέστερο και νεότερο […] μόνο κατά τον συγκριτικό κακοπιστοτέρως»