δμωή

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

δμωή < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

δμωή, -ῆς θηλυκό θηλυκό του δμώς

1. δούλη πολέμου, αιχμάλωτη
2. (γενικότερα) δούλα, υπηρέτρια

   ≈ συνώνυμα: λατινικά ancilla

Άλλες μορφές

• δμῳή

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 23 (Ψ. Ἆθλα ἐπὶ Πατρόκλῳ.), στίχ. 550 (548-550)

  εἰ δέ μιν οἰκτίρεις καί τοι φίλος ἔπλετο θυμῷ, | ἔστι τοι ἐν κλισίῃ χρυσὸς πολύς, ἔστι δὲ χαλκὸς | καὶ πρόβατ᾽, εἰσὶ δέ τοι δμῳαὶ καὶ μώνυχες ἵπποι·

  Αλλ᾽ αν σου είναι αγαπητός κι εγκάρδια τον λυπείσαι, | πλήθιο χρυσάφι και χαλκός υπάρχει στην σκηνήν σου, | πρόβατα, δούλες και λαμπρά πτερόποδα πουλάρια·

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

• δμωίς

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἱκέτιδες, 335

  ὡς μὴ γένωμαι δμωὶς Αἰγύπτου γένει.

  Για να μη γίνω στη γενιά του Αιγύπτου σκλάβα.

  Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

• δμωΐς

Πηγές

• δμωή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δμωή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.