βουβαίνω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

βουβαίνω < βουβός + -αίνω

Ρήμα

βουβαίνω, πρτ.: βούβαινα, στ.μέλλ.: θα βουβάνω, αόρ.: βούβανα, παθ.φωνή: βουβαίνομαι, μτχ.π.π.: βουβαμένος

• στερώ από κάποιον την ικανότητα της ομιλίας, τον κάνω βουβό

  ※  Η απελπισία τη βούβανε τότε, ούτε φωνή έβγαλε, ούτε δάκρυ. (Πηνελόπη Δέλτα (1921) Το γραφτό [διήγημα])

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	βουβαίνω	βούβαινα	θα βουβαίνω	να βουβαίνω		βουβαίνοντας
β' ενικ.	βουβαίνεις	βούβαινες	θα βουβαίνεις	να βουβαίνεις	βούβαινε
γ' ενικ.	βουβαίνει	βούβαινε	θα βουβαίνει	να βουβαίνει
α' πληθ.	βουβαίνουμε	βουβαίναμε	θα βουβαίνουμε	να βουβαίνουμε
β' πληθ.	βουβαίνετε	βουβαίνατε	θα βουβαίνετε	να βουβαίνετε	βουβαίνετε
γ' πληθ.	βουβαίνουν(ε)	βούβαιναν βουβαίναν(ε)	θα βουβαίνουν(ε)	να βουβαίνουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		βούβανα	θα βουβάνω	να βουβάνω		βουβάνει
β' ενικ.		βούβανες	θα βουβάνεις	να βουβάνεις	βούβανε
γ' ενικ.		βούβανε	θα βουβάνει	να βουβάνει
α' πληθ.		βουβάναμε	θα βουβάνουμε	να βουβάνουμε
β' πληθ.		βουβάνατε	θα βουβάνετε	να βουβάνετε	βουβάνετε
γ' πληθ.		βούβαναν βουβάναν(ε)	θα βουβάνουν(ε)	να βουβάνουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω βουβάνει	είχα βουβάνει	θα έχω βουβάνει	να έχω βουβάνει
β' ενικ.	έχεις βουβάνει	είχες βουβάνει	θα έχεις βουβάνει	να έχεις βουβάνει
γ' ενικ.	έχει βουβάνει	είχε βουβάνει	θα έχει βουβάνει	να έχει βουβάνει
α' πληθ.	έχουμε βουβάνει	είχαμε βουβάνει	θα έχουμε βουβάνει	να έχουμε βουβάνει
β' πληθ.	έχετε βουβάνει	είχατε βουβάνει	θα έχετε βουβάνει	να έχετε βουβάνει
γ' πληθ.	έχουν βουβάνει	είχαν βουβάνει	θα έχουν βουβάνει	να έχουν βουβάνει

Μεταφράσεις

    βουβαίνω

γερμανικά : zum Schweigen bringen (de)