obstinate

Αγγλικά (en)

Ετυμολογία

obstinate < (κληρονομημένο) μέση αγγλική obstinate, obstinat < λατινική obstinātus παθητική μετοχή του obstinō

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɒb.stɪ.nət/ & /ˈɒb.stɪ.nɪt/ (βρετανικό)

ΔΦΑ : /ˈɑb.stə.nət/ & /ˈɑb.stə.nɪt/ (ΗΠΑ)

^ⓘ 

Επίθετο

obstinate ^(en)

1. πεισματάρης

   ⮡  my obstinent neighbours refused to leave the house even when ordered by the police

   οι πεισματάρηδες γείτονές μου αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι ακόμη και όταν τους διέταξε η αστυνομία

   ≈ συνώνυμα: bloody-minded, persistent, stubborn, pertinacious

2. (για άβια αντικείμενα) ανένδοτος, ασταμάτητος

   ≈ συνώνυμα: persistent, unrelenting, inexorable

Συγγενικά

• obstinacy
• obstinately
• obstinateness