ἔρεβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἔρεβος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁régʷos (έρεβος, σκότος)

Ουσιαστικό

ἔρεβος ουδέτερο

• σκοτάδι, δύση, βράδυ

πρὸς ζόφον εἰς Ἔρεβος τετραμμένον (Όμηρος, Οδύσσεια, μ'81)

δυσπνόοις ὅταν Θρῄσσαισιν ἔρεβος ὕφαλον ἐπιδράμῃ πνοαῖς (Σοφοκλής, Αντιγόνη)