ἐπινίκιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐπινίκιος	τὸ ἐπινίκιον	οἱ, αἱ ἐπινίκιοι	τὰ ἐπινίκια
Γενική	τοῦ, τῆς ἐπινικίου	τοῦ ἐπινικίου	τῶν ἐπινικίων	τῶν ἐπινικίων
Δοτική	τῷ, τῇ ἐπινικίῳ	τῷ ἐπινικίῳ	τοῖς, ταῖς ἐπινικίοις	τοῖς ἐπινικίοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐπινίκιον	τὸ ἐπινίκιον	τοὺς, τὰς ἐπινικίους	τὰ ἐπινίκια
Κλητική	ἐπινίκιε	ἐπινίκιον	ἐπινίκιοι	ἐπινίκια
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐπινικίω
Γενική-Δοτική			ἐπινικίοιν

Ετυμολογία

ἐπινίκιος < ἐπι- + νίκη + -ος

Επίθετο

ἐπινίκιος

1. που έχει σχέση με νίκη ή αναφέρεται σ’ αυτή
2. κατάλληλος για νίκη
3. (ουσιαστικοποιημένο) ἐπινίκιον: ειδικό άσμα εορτασμού μιας νίκης
4. (ουσιαστικοποιημένο) ἐπινίκια:
   1. εορταστικές εκδηλώσεις (με θυσία) για νίκη
   2. λάφυρα
   3. έπαθλο

Πηγές

• ἐπινίκιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπινίκιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.