ἐμβελής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐμβελής	τὸ ἐμβελές	οἱ, αἱ ἐμβελεῖς	τὰ ἐμβελῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ἐμβελοῦς	τοῦ ἐμβελοῦς	τῶν ἐμβελῶν	τῶν ἐμβελῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ἐμβελεῖ	τῷ ἐμβελεῖ	τοῖς, ταῖς ἐμβελέσι(ν)	τοῖς ἐμβελέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐμβελῆ	τὸ ἐμβελές	τοὺς, τὰς ἐμβελεῖς	τὰ ἐμβελῆ
Κλητική	ἐμβελές	ἐμβελές	ἐμβελεῖς	ἐμβελῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐμβελεῖ
Γενική-Δοτική			ἐμβελοῖν

Ετυμολογία

ἐμβελής < ἐν + αρχαία ελληνική βέλος < βάλλω

Επίθετο

ἐμβελής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή) που βρίσκεται σε απόσταση που μπορεί να τον πλήξει ένα βέλος, στην εμβέλειά του, στο βεληνεκές του