ἀργαλέη

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἀργαλέη

• επικός & ιωνικός τύπος : ονομαστική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του ἀργαλέος

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 17 (Ρ. Μενελάου ἀριστεία.), στίχ. 544 (543-545)

  Ἂψ δ᾽ ἐπὶ Πατρόκλῳ τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη | ἀργαλέη πολύδακρυς, ἔγειρε δὲ νεῖκος Ἀθήνη | οὐρανόθεν καταβᾶσα·

  Και πάλι μάχη λυσσερή στον Πάτροκλον επάνω | άναψε πολυδάκρυτη, ότ᾽ ήλθεν ουρανόθεν | να τους κινήσ᾽ η Αθηνά

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 762 (760-762)

  δεινὴν δὲ βροτῶν ὑπαλεύεο φήμην· | φήμη γάρ τε κακὴ πέλεται κούφη μὲν ἀεῖραι | ῥεῖα μάλ᾽, ἀργαλέη δὲ φέρειν, χαλεπὴ δ᾽ ἀποθέσθαι.

  Κι απ᾽ την κακή τη φήμη των ανθρώπων να φυλάγεσαι. | Γιατί η κακοφημία είναι άσχημη, κι ελαφριά που να μπορείς να τη σηκώσεις | εύκολα πολύ, μα να την κουβαλάς βαριά, και δύσκολη να την αποτινάξεις.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Πηγές

• ἀργαλέος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀργαλέος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.