ἀποκρισιάρης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀποκρισιάρης, λέξη του 6ου αιώνα < ἀπόκρισι(ς) + -άριος

Ουσιαστικό

ἀποκρισιάρης αρσενικό

1. απεσταλμένος

   ≈ συνώνυμα: ἀμπασσαδόρος, ἀποστολάτορας

   1. πληρεξούσιος
   2. αγγελιοφόρος

      ※  15ος αιώνας ⌘ Γεώργιος Σφραντζής, [Χρονικόν μικρόν] στο Grecu V., Georgios Sphrantzes, Memorii 1401-1477 [Scriptores Byzantini, 5], Βουκουρέστι 1966, 1-150, 76³

      Ἄρχον ἀποκρισιάρη, νὰ σὲ εἴπωμεν καλὰ μαντάτα

      ≈ συνώνυμα: μαντατοφόρος

2. προξενητής

Κλιτικοί τύποι

• ἀποκρισιάρη (κλητική ενικού)
• ἀποκρισιαρίους (αιτιατική πληθυντικού)

Άλλες μορφές

• ἀπεκλισάρης, ἀποκλισάρης
• ἀποκρισιάρης
• ἀποκουρσάρης, ἀποκρουσάρης, ἀποκρουσάριος
• ἀποκρισάρης
• ἀποκρισάριος
• αὐτοκρισιάρης
• ὑποκρισάρης, ὑποκρισάριος

Συγγενικές λέξεις

• ἀποκρισιαρίκιον
• ἀποκρισιαρικόν

→ και δείτε τις λέξεις ἀπόκρισις και ἀποκρίνομαι

Πηγές

• ἀποκρισιάρης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ἀποκρισάριος - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• σελ.54 Τόμος 3 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης).   Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.