ἀπακούμπι

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀπακούμπι < ἀπακουμπ(ῶ) + -ι

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: αποκούμπι

Ουσιαστικό

ἀπακούμπι ουδέτερο (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)

1. (μεταφορικά) στήριγμα, καταφύγιο
2. (μεταφορικά) ευχάριστη κατάσταση

Άλλες μορφές

• ἀπαγκούμπι
• ἀπαγκούμπιον
• ἀπακούμπιο
• ἀπακούμπιον
• ἀπεκούμπι
• ἀποκούμπι

Συγγενικά

• ἀπακούμπημα
• ἀπακούμπισμα
• ἀπακουμπιστήρι
• ἀπακουμπῶ
• ἀποκουμπῶ
• ἀποκουμπίζω

Πηγές

• ἀπακούμπι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• ἀπακούμπι σελ.307, Τόμος 2, ἀπακούμπι σελ.308, Τόμος 2 & προσθήκες βελτιώσεις: ἀπακούμπι σελ.399, Τόμος 9 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.