συγκατέχω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

συγκατέχω < αρχαία ελληνική συγκατέχω < σύν + κατέχω < κατά + ἔχω

Ρήμα

συγκατέχω

• (λόγιο) κατέχω (κάτι) συγχρόνως ή από κοινού (με άλλον)

Κλίση

πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	συγκατέχω	συγκατείχα	θα συγκατέχω	να συγκατέχω		συγκατέχοντας
β' ενικ.	συγκατέχεις	συγκατείχες	θα συγκατέχεις	να συγκατέχεις	συγκάτεχε
γ' ενικ.	συγκατέχει	συγκατείχε	θα συγκατέχει	να συγκατέχει
α' πληθ.	συγκατέχουμε	συγκατείχαμε	θα συγκατέχουμε	να συγκατέχουμε
β' πληθ.	συγκατέχετε	συγκατείχατε	θα συγκατέχετε	να συγκατέχετε	συγκατέχετε
γ' πληθ.	συγκατέχουν(ε)	συγκατείχαν συγκατείχαν(ε)	θα συγκατέχουν(ε)	να συγκατέχουν(ε)

Μεταφράσεις

    συγκατέχω