σαρακιάζω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

σαρακιάζω < σαράκ(ι) + -ιάζω

Προφορά

ΔΦΑ : /sa.ɾaˈca.zo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σα‐ρα‐κιά‐ζω

Ρήμα

σαρακιάζω, πρτ.: σαράκιαζα, αόρ.: σαράκιασα, μτχ.π.π.: σαρακιασμένος (χωρίς παθητική φωνή)

• (για ξύλο) που έχει διαλυθεί από σαράκι

Συγγενικά

• σαράκιασμα

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	σαρακιάζω	σαράκιαζα	θα σαρακιάζω	να σαρακιάζω		σαρακιάζοντας
β' ενικ.	σαρακιάζεις	σαράκιαζες	θα σαρακιάζεις	να σαρακιάζεις	σαράκιαζε
γ' ενικ.	σαρακιάζει	σαράκιαζε	θα σαρακιάζει	να σαρακιάζει
α' πληθ.	σαρακιάζουμε	σαρακιάζαμε	θα σαρακιάζουμε	να σαρακιάζουμε
β' πληθ.	σαρακιάζετε	σαρακιάζατε	θα σαρακιάζετε	να σαρακιάζετε	σαρακιάζετε
γ' πληθ.	σαρακιάζουν(ε)	σαράκιαζαν σαρακιάζαν(ε)	θα σαρακιάζουν(ε)	να σαρακιάζουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		σαράκιασα	θα σαρακιάσω	να σαρακιάσω		σαρακιάσει
β' ενικ.		σαράκιασες	θα σαρακιάσεις	να σαρακιάσεις	σαράκιασε
γ' ενικ.		σαράκιασε	θα σαρακιάσει	να σαρακιάσει
α' πληθ.		σαρακιάσαμε	θα σαρακιάσουμε	να σαρακιάσουμε
β' πληθ.		σαρακιάσατε	θα σαρακιάσετε	να σαρακιάσετε	σαρακιάστε
γ' πληθ.		σαράκιασαν σαρακιάσαν(ε)	θα σαρακιάσουν(ε)	να σαρακιάσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω σαρακιάσει	είχα σαρακιάσει	θα έχω σαρακιάσει	να έχω σαρακιάσει
β' ενικ.	έχεις σαρακιάσει	είχες σαρακιάσει	θα έχεις σαρακιάσει	να έχεις σαρακιάσει
γ' ενικ.	έχει σαρακιάσει	είχε σαρακιάσει	θα έχει σαρακιάσει	να έχει σαρακιάσει
α' πληθ.	έχουμε σαρακιάσει	είχαμε σαρακιάσει	θα έχουμε σαρακιάσει	να έχουμε σαρακιάσει
β' πληθ.	έχετε σαρακιάσει	είχατε σαρακιάσει	θα έχετε σαρακιάσει	να έχετε σαρακιάσει
γ' πληθ.	έχουν σαρακιάσει	είχαν σαρακιάσει	θα έχουν σαρακιάσει	να έχουν σαρακιάσει

Μεταφράσεις

    σαρακιάζω