σίνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

σίνος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σίνος, -εος, -ους ουδέτερο

1. βλάβη, καταστροφή, τραυματισμός

   ※ 5ος↑ αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 8 (Οὐρανία), 65.2

   Δημάρητε, οὐκ ἔστι ὅκως οὐ μέγα τι σίνος ἔσται τῇ βασιλέος στρατιῇ.

   Δημάρατε, αναπόφευκτα ο στρατός του βασιλιά θα δεχτεί κάποιο μεγάλο χτύπημα.

   Μετάφραση (1995): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Κατ’ ἰητρεῖον, (De officina medici), 25, @scaife.perseus

   Τουτέων ἁπάντων αἱ αὐταὶ ξυμμετρίαι τῆς ἐπιδέσιος· ᾗ μὲν γὰρ τὰ σίνη, μάλιστα πιέζει· ὑποτιθέναι οὖν μαλθακόν τι ἁρμόζον τῷ πάθει·

   ΣτΕ: Ο Ἱπποκράτης αναφέρεται στην επίδεση των τραυμάτων.

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ ἀγμῶν, (De fracturis), 44, @scaife.perseus

   Ἔστι δὲ καὶ ἄλλα σίνεα κατ ἀγκῶνα ὀχλώδεα·

2. (για πράγματα) όλεθρος, δυστυχία, μάστιγα

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 734

   μέγα σίνος πολυκτόνον.

   πολύφονη ζημιά μεγάλη·.

   Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

3. σωματικό ελάττωμα

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ισοκράτης, Επιστολές (Ισοκράτης), Ἀντιπάτρῳ, 4.11, @scaife.perseus

   ἔτι δὲ καὶ τὸ σωμάτιον οὐκ εὐκρινὲς ὂν ἀλλ’ ἔχον ἄττα σίνη νομίζειν ἐμποδιεῖν αὑτὸν πρὸς πολλὰ τῶν πραγμάτων.

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σίνομαι

Πηγές

• σίνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σίνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.