μεσούσης

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

μεσούσης < γενική πτώση του ενικού αριθμού της συνηρημένης αρχαίας μετοχής μεσοῦσα, θηλυκού του μεσῶν (ρήμα μεσόω). Στα νέα ελληνικά επέζησαν εκφράσεις με τη γενική απόλυτο

Προφορά

ΔΦΑ : /meˈsu.sis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐σού‐σης

Κλιτικός τύπος μετοχής

μεσούσης

• (λόγιο) (+ γενική θηλυκού ουσιαστικού, συχνά αρχαιοπρεπούς) όντας στη μέση μιας διαδικασίας ή χρονικής περιόδου.

  μεσούσης της κρίσεως, της διαδικασίας, της νυκτός, της περιόδου

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος μετοχής

μεσούσης

• γενική ενικού, θηλυκού γένους του μεσῶν