λείριος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

λείριος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

λείριος, -ος, -ον

1. όμοιος με κρίνο

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Νεμεονίκαις, 7. Σωγένει Αἰγινήτῃ παιδὶ πεντάθλῳ, 80 (7.78-7.80)

   Μοῖσά τοι | κολλᾷ χρυσὸν ἔν τε λευκὸν ἐλέφανθ᾽ ἁμᾶ | καὶ λείριον ἄνθεμον ποντίας ὑφελοῖσ᾽ ἐέρσας.

   η Μούσα μου εμένα χρυσάφι κολλά | με λευκό ελεφαντόδοντο κι άλικο | κρινανθό, που απ᾽ τα σπλάχνα της θάλασσας βγάζει.

   Μετάφραση (1937): Ιωάννης Γρυπάρης, @greek‑language.gr

2. (για τη φωνή) τρυφερός, γλυκύς

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 4.903, @scaife.perseus

   ἵεσαν ἐκ στομάτων ὄπα λείριον.

3. (για τα μάτια των νέων) λαμπρός, γλυκύς

   ※  5os πκε αιώνας Βακχυλίδης, Διθύραμβοι, 17.94-17.96

   κα- | τὰ λειρίων τ᾽ ὀμμάτων δά- | κρυ χέον, βαρεῖαν ἐπιδέγμενοι ἀνάγκαν.

   και από τα τρυφερά τους μάτια έχυναν δάκρυα, | προσμένοντας το βαρύ ζυγό της ανάγκης.

   Μετάφραση: Θ.Κ. Στεφανόπουλος @greek-language.gr

Συνώνυμα

• λειριόεις
• λειρός

Πηγές

• λείριος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λείριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.