κωτίλλω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κωτίλλω < → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

κωτίλλω (μόνο στον ενεστώτα)

1. φλυαρώ
2. (μεταφορικά) εξαπατώ κάποιον με κολακείες, καλοπιάνω

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 756

   [ΚΡΕ.] γυναικὸς ὢν δούλευμα, μὴ κώτιλλέ με.

   [ΚΡΕ.] Μιανής γυναίκας σκλάβε, πάψε με φλυαρίες να με σκοτίζεις.

   Μετάφραση (1940): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Συγγενικά

• κωτίλος

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• κωτίλλω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κωτίλλω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.