κοάζω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κοάζω < κοάξ + -άζω < αρχαία ελληνική κοάξ < (ηχομιμητική λέξη)

Προφορά

ΔΦΑ : /koˈa.zo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐ά‐ζω

Ρήμα

κοάζω

κάνω κουάξ/κοάξ
- (για βάτραχο) φωνάζω
※ Κοπῆτε στάχυα, / σκασμὸς βατράχια, / καὶ μὴν κοάζετε... / μακρὰν συνάχια, / νεφρά, στομάχια, / ποὺ μὲ κολάζετε. (Γεώργιος Σουρής, Ο Φασουλής φιλόσοφος, Μέρος Δ΄

Συγγενικά

→ δείτε τη λέξη κοάξ

Κλίση

Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	κοάζω	κόαζα	θα κοάζω	να κοάζω		κοάζοντας
β' ενικ.	κοάζεις	κόαζες	θα κοάζεις	να κοάζεις	κόαζε
γ' ενικ.	κοάζει	κόαζε	θα κοάζει	να κοάζει
α' πληθ.	κοάζουμε	κοάζαμε	θα κοάζουμε	να κοάζουμε
β' πληθ.	κοάζετε	κοάζατε	θα κοάζετε	να κοάζετε	κοάζετε
γ' πληθ.	κοάζουν(ε)	κόαζαν κοάζαν(ε)	θα κοάζουν(ε)	να κοάζουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		κόαξα	θα κοάξω	να κοάξω		κοάξει
β' ενικ.		κόαξες	θα κοάξεις	να κοάξεις	κόαξε
γ' ενικ.		κόαξε	θα κοάξει	να κοάξει
α' πληθ.		κοάξαμε	θα κοάξουμε	να κοάξουμε
β' πληθ.		κοάξατε	θα κοάξετε	να κοάξετε	κοάξτε
γ' πληθ.		κόαξαν κοάξαν(ε)	θα κοάξουν(ε)	να κοάξουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω κοάξει	είχα κοάξει	θα έχω κοάξει	να έχω κοάξει
β' ενικ.	έχεις κοάξει	είχες κοάξει	θα έχεις κοάξει	να έχεις κοάξει
γ' ενικ.	έχει κοάξει	είχε κοάξει	θα έχει κοάξει	να έχει κοάξει
α' πληθ.	έχουμε κοάξει	είχαμε κοάξει	θα έχουμε κοάξει	να έχουμε κοάξει
β' πληθ.	έχετε κοάξει	είχατε κοάξει	θα έχετε κοάξει	να έχετε κοάξει
γ' πληθ.	έχουν κοάξει	είχαν κοάξει	θα έχουν κοάξει	να έχουν κοάξει

Μεταφράσεις

κοάζω