κλαστώδης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κλαστώδης < κλαστ(ός) + -ώδης

Επίθετο

κλαστώδης

• (για τόπο) «κομματιασμένος», ανώμαλος

  ※  14ος αιώνας, ⌘ ανωνύμου, Χρονικόν του Μορέως, Επιμελητής:Schmitt, 1904, Κώδικες H & P στις σελίδες 452+453

  • έκδ.2015, σελ.452, κώδικας Κοπεγχάγης (Havniensis)

    Ὁ τόπος [ἐτοῦτος] ὅπου εἴμεστεν ἔνι κλα|στώδης τόπος
    κι οὐδὲν ἔνι διὰ πόλεμον κάμπος πλατύς, καθάριος,
    ὡς πολεμοῦν εἰς τὴν Φραγκίαν κ᾿ εἰς ὃλα τὰ ρηγᾶτα.

  • έκδ.2015, σελ.453, Παρισινός κώδικας (Parisinus)

    Ὁ τόπος ὅπου εἴμεστεν ἔναι κλασώδης τόπος
    καὶ οὐκ ἔναι διὰ πόλεμον κάμπος πλατύς, καθάριος,
    ὡς πολεμοῦν εἰς τὴν Φραγκία κ᾿ εἰς ὅλα τὰ ρηγᾶτα.

  ≈ συνώνυμα: συγκλαστός

Συγγενικά

• κλαστόν
• μηροκλάομαι
• μηρόκλαστος

Πηγές

• κλαστώδης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• κλαστώδης σελ.181, Τόμος 8 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.