ενεή

Νέα ελληνικά (el)

από το αρχαίο επίθετο ενεός, ενεή, ενεόν, που σημαίνει ακριβώς «άναυδος», «άφωνος». 

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ενεή

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, θηλυκού γένους του ενεός

Ομώνυμα / Ομόηχα

• ενεοί