δυο

Νέα ελληνικά (el)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

δυο < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική δυό (προφερόταν/ˈðjo/ < αρχαία ελληνική δύο, με συνίζηση. Συγκρίνετε με το δύο.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈðjo/

Αριθμητικό

δυο

• άλλη μορφή του δύο (προφέρεται ως μία συλλαβή και γράφεται στο μονοτονικό σύστημα χωρίς τόνο)

  πολυτονική γραφή: δυό

Παράγωγα

• δυόμισι
• δυονών (γενική πληθυντικού, λαϊκότροπο)

→ και δείτε τη λέξη δύο

Εκφράσεις

• οι (τάδε) πάνε πάντα δυο δυο: είναι αχώριστοι, αλληλοϋποστηρίζονται

Μεταφράσεις

    δυο

→ δείτε τη λέξη δύο