δικηγορώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

δικηγορώ < μεσαιωνική ελληνική δικηγορώ < δικήγορος < δίκη (< αρχαία ελληνική δίκη) + -ήγορος (< αρχαία ελληνική ἀγορεύω)

Ρήμα

δικηγορώ

• εργάζομαι ως δικηγόρος, ασκώ το σχετικό επάγγελμα

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	δικηγορώ	δικηγορούσα	θα δικηγορώ	να δικηγορώ		δικηγορώντας
β' ενικ.	δικηγορείς	δικηγορούσες	θα δικηγορείς	να δικηγορείς	(δικηγόρει)
γ' ενικ.	δικηγορεί	δικηγορούσε	θα δικηγορεί	να δικηγορεί
α' πληθ.	δικηγορούμε	δικηγορούσαμε	θα δικηγορούμε	να δικηγορούμε
β' πληθ.	δικηγορείτε	δικηγορούσατε	θα δικηγορείτε	να δικηγορείτε	δικηγορείτε
γ' πληθ.	δικηγορούν(ε)	δικηγορούσαν(ε)	θα δικηγορούν(ε)	να δικηγορούν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		δικηγόρησα	θα δικηγορήσω	να δικηγορήσω		δικηγορήσει
β' ενικ.		δικηγόρησες	θα δικηγορήσεις	να δικηγορήσεις	δικηγόρησε
γ' ενικ.		δικηγόρησε	θα δικηγορήσει	να δικηγορήσει
α' πληθ.		δικηγορήσαμε	θα δικηγορήσουμε	να δικηγορήσουμε
β' πληθ.		δικηγορήσατε	θα δικηγορήσετε	να δικηγορήσετε	δικηγορήστε
γ' πληθ.		δικηγόρησαν δικηγορήσαν(ε)	θα δικηγορήσουν(ε)	να δικηγορήσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω δικηγορήσει	είχα δικηγορήσει	θα έχω δικηγορήσει	να έχω δικηγορήσει
β' ενικ.	έχεις δικηγορήσει	είχες δικηγορήσει	θα έχεις δικηγορήσει	να έχεις δικηγορήσει
γ' ενικ.	έχει δικηγορήσει	είχε δικηγορήσει	θα έχει δικηγορήσει	να έχει δικηγορήσει
α' πληθ.	έχουμε δικηγορήσει	είχαμε δικηγορήσει	θα έχουμε δικηγορήσει	να έχουμε δικηγορήσει
β' πληθ.	έχετε δικηγορήσει	είχατε δικηγορήσει	θα έχετε δικηγορήσει	να έχετε δικηγορήσει
γ' πληθ.	έχουν δικηγορήσει	είχαν δικηγορήσει	θα έχουν δικηγορήσει	να έχουν δικηγορήσει

Μεταφράσεις

    δικηγορώ