ῥαβδοῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ῥαβδοῦχος < ῥάβδος + ἔχω

Ουσιαστικό

ῥαβδοῦχος αρσενικό

1. δικαστής
2. αγωνοδίκης
3. ο υπηρέτης που κουβαλούσε τη ράβδο του άρχοντα
4. στη Ρώμη εκείνοι που κρατούσαν δέσμη ράβδων

Συγγενικά

• ῥαβδουχέω
• ῥαβδουχία