ὠρυδόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὠρυδόν < ὠρύομαι ή ὠρυγή

Επίρρημα

ὠρυδόν (αόριστος: ὠρυσάμην)

1. με ουρλιαχτά σαν του λύκου
2. ωρυόμενος

Συγγενικά

• ἐρεύγομαι
• ὀρυγή
• ὀρυμαγδός
• ὠρυθμός