ὠθεῖν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Απαρέμφατο

ὠθεῖν

• απαρέμφατο ενεργητικού ενεστώτα του ὠθῶ (ὠθέω)

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Προμηθεὺς δεσμώτης, στίχ. 665 (663-666)

  τέλος δ᾽ ἐναργὴς βάξις ἦλθεν Ἰνάχῳ | σαφῶς ἐπισκήπτουσα καὶ μυθουμένη | ἔξω δόμων τε καὶ πάτρας ὠθεῖν ἐμέ, | ἄφετον ἀλᾶσθαι γῆς ἐπ᾽ ἐσχάτοις ὅροις,

  ώσπου μες στα πολλά ξάστερος ήρθε λόγος | στον Ίναχο, προστάζοντας και λέγοντάς του | έξω απ᾽ τα σπίτια κι απ᾽ τη χώρα να με διώξει | για να πλανιέμαι απολυτή στης γης τις άκρες.

  Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr