ὁρριάριος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ὁρριάριος ήδη από τον 6ο αιώνα < (άμεσο δάνειο) λατινική horrearius

Ουσιαστικό

ὁρριάριος αρσενικό (θηλυκό ὁριαρία & ὁρριαρία)

• (αξίωμα, χριστιανισμός) αποθηκάριος μοναστηριού

  ※  12ος αιώνας ⌘ Πτωχοπρόδρομος, ανωνύμου, (τέσσερα επαιτικά ποιήματα), Ποίημα Δ', στίχ. 68 @georgakas.lit.auth.gr

  ἐκεῖνος ἐνι ὁρριάριος καὶ σύ ’σαι σκυβαλοφύλαξ,

  Hans Eideneier (επιμ.), Πτωχοπρόδρομος, κριτική έκδοση, με σχέδια του Αλέκου Φασιανού, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2012.

Άλλες μορφές

• ὁρεάρης
• ὁριάρης
• ὁριάριος
• ὁρειάριος
• οὑριάρης
• ὡρειάριος

Πηγές

• ὁρριάριος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• ὁρριάριος σελ.89, Τόμος 14 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Δημώδης Γραμματεία στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2015. Από τον Διγενή Ακρίτη (12ος αιώνας) έως την πτώση της Κρήτης (1669)