ἐρικύμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἐρικύμων < ἐρι- + -κύμων (κύω)

Επίθετο

ἐρικύμων, -ων, -ον

• (σπάνιο) που κυοφορεί πολλά έμβρυα

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 119 (119-120)

  βοσκόμενοι λαγίναν, ἐρικύμονα φέρματα, γένναν, | βλαβέντα λοισθίων δρόμων.

Πηγές

• ἐρικύμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐρικύμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.