ἐξαμαρτάνειν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Απαρέμφατο

ἐξαμαρτάνειν

• απαρέμφατο ενεργητικού ενεστώτα του ἐξαμαρτάνω

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Προμηθεὺς δεσμώτης, στίχ. 1039

  σοφῷ γὰρ αἰσχρὸν ἐξαμαρτάνειν.

  κι είναι ντροπή ο σοφός έξω να πέφτει.

  Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἱππόλυτος, στίχ. 1434 (1433-1434)

  ἀνθρώποισι δὲ | θεῶν διδόντων εἰκὸς ἐξαμαρτάνειν.

  Κι είναι φυσικό, | άμα οι θεοί το θέλουν, οι θνητοί να σφάλλουνε.

  Μετάφραση (1965): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Κέδρος @greek‑language.gr

  ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχίνης, Κατὰ Κτησιφῶντος, 226

  διὰ τί αὐτὸν οὐκ ἐκώλυσαν ἐξαμαρτάνειν,

  γιατί δεν τον εμπόδισαν να διαπράξει σφάλματα·

  Μετάφραση (2012): Αθανάσιος Ι. Γιαγκόπουλος, Θεσσαλονίκη:Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας @greek‑language.gr

Πηγές

• ἐξαμαρτάνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐξαμαρτάνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ΜΟΡΦΩ@ΛΟΓΕΙΟΝ
• μορφολογία@perseus.tufts.edu