ἐντρεχής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐντρεχής	τὸ ἐντρεχές	οἱ, αἱ ἐντρεχεῖς	τὰ ἐντρεχῆ
Γενική	τοῦ, τῆς ἐντρεχοῦς	τοῦ ἐντρεχοῦς	τῶν ἐντρεχῶν	τῶν ἐντρεχῶν
Δοτική	τῷ, τῇ ἐντρεχεῖ	τῷ ἐντρεχεῖ	τοῖς, ταῖς ἐντρεχέσι(ν)	τοῖς ἐντρεχέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐντρεχῆ	τὸ ἐντρεχές	τοὺς, τὰς ἐντρεχεῖς	τὰ ἐντρεχῆ
Κλητική	ἐντρεχές	ἐντρεχές	ἐντρεχεῖς	ἐντρεχῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐντρεχεῖ
Γενική-Δοτική			ἐντρεχοῖν

Ετυμολογία

ἐντρεχής < ἐντρέχω < τρέχω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dʰregʰ-

Επίθετο

ἐντρεχής, -ής, -ές

1. γρήγορος, γοργός
2. (κατ’ επέκταση) έξυπνος, ικανός

Συγγενικά

• ἐντρέχεια
• ἐντρέχω
• κακεντρεχής