ἀμύσσω

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀμύσσω < προθεματικό α + ρίζα μυκ + j = ἀμύκj = ἀμύσσω

Ρήμα

ἀμύσσω και ἀμύττω στους αττικούς

1. ξεσκίζω, κομματιάζω, γδέρνω

   • χερσὶ δ᾽ ἄμυσσε στήθεα : τα στήθη ξέσχιζε (οδυρόμενη) (Ιλιάδα, 19ο ή Ραψωδία Τ΄, 284, απόδοση Ιακ. Πολυλά)

2. (μεταφορικά) ταράζω, δονώ, πληγώνω

   • σὺ δ᾽ ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις χωόμενος : και μες στα στήθια σου η καρδιά θα λαχταράει, θα λιώνει (Ιλιάδα, Ραψωδία Α. 244, απόδοση Αλεξ. Πάλλης) / και σε θα τρώγη ο πόνος (απόδοση Ιάκ. Πολυλάς)
   • φρὴν ἀμύσσεται φόβῳ : γεννούν στο νου μου ταραχή (Αισχύλος, Πέρσες, απόδοση Ιωάννης Ζερβός)

Συγγενικά

• ἀμυχή

Σύνθετα

• περιαμύττω (γρατσουνάω κάτι ολόγυρα του)