ἀμύνειν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Απαρέμφατο

ἀμύνειν

• απαρέμφατο ενεργητικού ενεστώτα του ἀμύνω

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 12 (Μ. Τειχομαχία.), στίχ. 814

  χεῖρες ἀμύνειν εἰσὶ καὶ ἡμῖν

  χέρια ν' αμυνθούμε έχουμε και εμείς)