ἀμμέουν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας

ἀμμέουν

• (προσωπική αντωνυμία) θεσσαλικός τύπος του ἡμῶν, α΄ πρόσωπο γενική πληθυντικού του ἐγώ

  ※  3ος πκε αιώνας Επιγραφή στη Θεσσαλία, IG IX,2 517, στίχ. 12, @epigraphy.packhum.org

  ψαφιξαμένας τᾶς πόλιος ψάφισμα τὸ ὑπογεγραμμένον· Πανάμμοι τᾶ ἕκτα ἐπ’ ἰκάδι συνκλεῖτος γενομένας, ἀγορανομέντουν τοῦν ταγοῦν πάντουν Φιλίπποι τοῖ βασιλεῖος γράμματα πέμψαντος πὸτ τὸς ταγὸς καὶ τὰν πόλιν διέκι Πετραῖος καὶ Ἀνάγκιππος καὶ Ἀριστόνοος, οὑς ἀτ τᾶς πρεισβείας ἐγένονθο, ἐνεφανίσσοεν αὐτοῦ, πὸκ κί καὶ ἁ ἀμμέουν πόλις διὲ τὸς πολέμος ποτεδέετο πλειόνουν τοῦν κατοικεισόντουν· μέσποδί κε οὖν καὶ ἑτέρος ἐπινοείσουμεν ἀξίος τοῖ πὰρ ἀμμὲ πολιτεύματος