ψέγειν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Απαρέμφατο

ψέγειν

• απαρέμφατο ενεργητικού ενεστώτα του ψέγω

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 689 (688-689)

  σὺ δ᾽ οὐ πέφυκας πάντα προσκοπεῖν ὅσα | λέγει τις ἢ πράσσει τις ἢ ψέγειν ἔχει.

  Μένα λοιπόν μου πρέπει για σένα να παρατηρώ | τί λένε και τί κάνουν και τί έχουν να κατηγορούν.

  Μετάφραση (1940): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr