φώς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φώς < φάος

Ουσιαστικό

φώς αρσενικό, γεν. φωτός, πληθ. φῶτες

1. άντρας, θνητός

   σύμβαλον ἀμφὶ νέκυι κατατεθνηῶτι μάχεσθαι δεινὸν ἀΰσαντες· μέγα δ' ἔβραχε τεύχεα φωτῶν. (Ομήρου Ιλιάδα, Π565-6)

   εἰς τὸν νεκρὸν ὁλόγυρα στὴν μάχην ἐπιασθῆκαν μὲ ἀλαλαγμόν˙ καὶ τ’ ἄρματα τῶν μαχητῶν βροντοῦσαν. (μετάφραση Πολυλά)