συζητέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

• σύν + ζητέω

Ρήμα

συζητέω, συνηρημ.: συζητῶ, παθητικό συζητέομαι

1. εξετάζω μέσω του διαλόγου μαζί με άλλους ένα ζήτημα

   Ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι (Πλάτων, Μένων, 90.b.5)

2. αντιπαραθέτω τις απόψεις μου στις απόψεις κάποιου ή κάποιων άλλων

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ συζητῶ συζητῶ συζητοῖμι / συζητοίην - σύ συζητεῖς συζητῇς συζητοῖς / συζητοίης συζήτει οὗτος συζητεῖ συζητῇ συζητοῖ / συζητοίη συζητείτω ἡμεῖς συζητοῦμεν συζητῶμεν συζητοῖμεν - ὑμεῖς συζητεῖτε συζητῆτε συζητοῖτε συζητεῖτε οὗτοι συζητοῦσι(ν) συζητῶσι(ν) συζητοῖεν συζητούντων / συζητείτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή συζητεῖν συζητῶν συζητοῦσα συζητοῦν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ συνεζήτουν - - - σύ συνεζήτεις - - - οὗτος συνεζήτει - - - ἡμεῖς συνεζητοῦμεν - - - ὑμεῖς συνεζητεῖτε - - - οὗτοι συνεζήτουν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ συζητήσω - συζητήσοιμι - σύ συζητήσεις - συζητήσοις - οὗτος συζητήσει - συζητήσοι - ἡμεῖς συζητήσομεν - συζητήσοιμεν - ὑμεῖς συζητήσετε - συζητήσοιτε - οὗτοι συζητήσουσι(ν) - συζητήσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή συζητήσειν συζητήσων συζητήσουσα συζητῆσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ συνεζήτησα συζητήσω συζητήσαιμι - σύ συνεζήτησας συζητήσῃς συζητήσαις / συζητήσειας συζήτησον οὗτος συνεζήτησε συζητήσῃ συζητήσαι / συζητήσειεν συζητησάτω ἡμεῖς συνεζητήσαμεν συζητήσωμεν συζητήσαιμεν - ὑμεῖς συνεζητήσατε συζητήσητε συζητήσαιτε συζητήσατε οὗτοι συνεζήτησαν συζητήσωσι(ν) συζητήσαιεν / συζητήσειαν συζητησάντων / συζητησάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή συζητῆσαι συζητήσας συζητήσασα συζητῆσαν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ συνεζήτηκα συνεζητήκω / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ὦ συνεζητήκοιμι / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός εἴην - σύ συνεζήτηκας συνεζητήκῃς / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ᾖς συνεζητήκοις / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός εἴης συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ἴσθι οὗτος συνεζήτηκε συνεζητήκῃ / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ᾖ συνεζητήκοι / συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός εἴη συνεζητηκώς, συνεζητηκυῖα, συνεζητηκός ἔστω ἡμεῖς συνεζητήκαμεν συνεζητήκωμεν / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ὦμεν συνεζητήκοιμεν / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς συνεζητήκατε συνεζητήκητε / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ἦτε συνεζητήκοιτε / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα εἴητε/εἶτε συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ἔστε οὗτοι συνεζητήκασι(ν) συνεζητήκωσι(ν) / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ὦσι(ν) συνεζητήκοιεν / συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα εἴησαν/εἶεν συνεζητηκότες, συνεζητηκυῖαι, συνεζητηκότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή συνεζητηκέναι συνεζητηκώς συνεζητηκυῖα συνεζητηκός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ συνεζητήκειν - - - σύ συνεζητήκεις - - - οὖτος συνεζητήκει - - - ἡμεῖς συνεζητήκεμεν - - - ὑμεῖς συνεζητήκετε - - - οὗτοι συνεζητήκεσαν - - -