πόρτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

πόρτις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πόρτις, -ιος αρσενικό ή θηλυκό

1. (θηλαστικό ζώο) μικρό μοσχάρι

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 162 (161-164)

   ὡς δὲ λέων ἐν βουσὶ θορὼν ἐξ αὐχένα ἄξῃ | πόρτιος ἠὲ βοός, ξύλοχον κάτα βοσκομενάων, | ὣς τοὺς ἀμφοτέρους ἐξ ἵππων Τυδέος υἱὸς | βῆσε κακῶς ἀέκοντας, ἔπειτα δὲ τεύχε᾽ ἐσύλα·

   Και ωσάν λιοντάρι που εις κοπήν βοδιών μέσα στον λόγγον | ορμά και από τον τράχηλον τραβά μοσχάρι ή ταύρον, | ομοίως απ᾽ την άμαξαν εκείνος και τους δύο | κακόσυρε και γύμνωσε νεκρούς·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόκριτος, Εἰδύλλια, Βουκολιασταί, στιχ. 76 (76-78)

   ἁδεῖ᾽ ἁ φωνὰ τᾶς πόρτιος, ἁδὺ τὸ πνεῦμα,
   [ἁδὺ δὲ χὠ μόσχος γαρύεται, ἁδὺ δὲ χἀ βῶς,]
   ἁδὺ δὲ τῶ θέρεος παρ᾽ ὕδωρ ῥέον αἰθριοκοιτεῖν.

   Είναι γλυκό το μουγκρητό κι η ανάσα της γελάδας,
   γλυκό είναι και το πλάγιασμα στη ρεματιά το θέρος.

   Μετάφραση (1911), Ιωάννης Πολέμης @greek‑language.gr

2. (μεταφορικά) νεαρή κοπέλα

   ※  4ος/3ος πκε αιώνας Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς, Ἀλεξάνδρα, 102, @scaife.perseus

   καὶ τὴν ἄνυμφον πόρτιν ἁρπάσας λύκος,

Άλλες μορφές

• ελληνιστική : πόρις
• πόρταξ

Συγγενικά

• πορτᾶς
• Πόρτις
• Πορτῖνος
• πορτιτρόφος

Πηγές

• πόρτις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πόρτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.