μπουκούνι

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μπουκούνι < (άμεσο δάνειο) ιταλική boccone ή (άμεσο δάνειο) βενετική bocon

Ουσιαστικό

μπουκούνι ουδέτερο (και σήμερα σε χρήση ως ιδιωματικό)

1. μπουκιά

   ※  15ος αιώνας, ⌘ Γαδάρου, λύκου κι ἀλουποῦς διήγησις ὡραία ή Ἡ Φυλλάδα τοῦ γαδάρου, ανωνύμου, στίχ. 195, (191-195), στο Carmina graeca Medii Aevi, ed. Wilhelm Wagner, in aedibvs B.G. Tevbneri, 1874, p. 124—140

   λέγει, „ὅσα καὶ ἂν εὑρῶ πρόβατα μὲ τὰ ʼγίδια,
   ἐλάφους καὶ μοσχάρια, βῴδια καὶ χοιρίδια,
   σκοτόνω τα καὶ τρώγω τα, ὅπου καὶ ἂν τὰ λάχω,
   κʼ εἴ τι μοῦ μείνῃ, κρύβω το, αὔριο πάλι νἄχω.
   δὲν ἔδιδά ποτέ τινος ἀπὸ αὐτὸ μπουκούνι.

   ※  17ος αιώνας Μάρκος-Αντωνίος Φώσκολος, Φορτουνάτος, έμμετρη κωμωδία, Πράξη Γ', στίχ. 549 (548-550) @anemi.lib.uoc.gr

   [ΜΠΟΖΙΚΗΣ] Μεγάλη καλομοίρα
   θὲ νὰ ʼναι ἁποὺ μὲ πάρῃ ἐμέ, γιατὶ χοντρὰ μπουκούνια
   θὰ τὴ μπουκώνω, […]

   Φώσκολος, Μάρκος Αντώνιος,1597-1662, Φορτουνάτος :Κωμωδία ανέκδοτος /Μάρκου Αντωνίου Φώσκολου, το πρώτον εκ του αυτόγραφου του ποιητού εκδιδομένη υπό Στεφ. Ξανθουδίδου, εκδόσεις: ¨Ελευθερουδάκης¨, Αθήνα 1922, σελ. 115.

2. (για διαμελισμένο σώμα) κομμάτι
3. (στον πληθυντικό) φαγητό
4. μερίδα φαγητού

Άλλες μορφές

• μπουκούνιν
• πουκούνι

Κλιτικοί τύποι

• μπουκούνια (ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού)

Πηγές

• μπουκούνι -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• σελ.132, Τόμος 11 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.