μορτός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μορτός < πιθανόν από το μείρομαι ή από ινδοευρωπαϊκη ρίζα κοινή στο μαραίνω και στο μαρασμό και στο βροτό και στο λατινικό morior

Επίθετο

μορτός, όν

• ο θνητός, αυτός που πεθαίνει, σκοτώνεται

Συνώνυμα

• βροτός
• θνητός