μονίμως

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

μονίμως < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μονίμως < μόνιμος

Επίρρημα

μονίμως

• (λόγιο) μόνιμα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μονίμως < μόνιμ(ος) + -ως

Επίρρημα

μονίμως

• μόνιμα, μονίμως