μεταφράστης

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μεταφράστης < ελληνιστική κοινή μεταφράζω, μεταφρασ- + -της

Ουσιαστικό

μεταφράστης αρσενικό

• μεταφραστής, ερμηνευτής, εξηγητής

  ※  12ος αιώνας Γρηγόριος ο Κορίνθου (Πάρδος), 1070-1156, Περί τρόπων, 58.872

  Συμεών ὁ μεταφράστης (ἀρχαίων συναξαρίων)

  ※  17ος αιώνας - χειρόγραφο [1] (Commentarii De Augustissima Bibliotheca Caesarea Vindobonensi) με αναφορά:

  ΣΥΜΕΩ΄Ν Ὁ ΜΕΤΑΦΡΑ΄ΣΤΗΣ

Άλλες μορφές

• μεταφραστής

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα): o μεταφραστής

  ※  Μεταφράστης ἢ Μεταφραστής; Ἀφ’ ἧς πρὸ ἑβδομήκοντα καὶ πλέον ἐτῶν ὁ διάσημος Νεοέλλην Γραμματικός Κωνσταντῖνος Κόντος ἐδίδαξεν ὅτι ὀρθότερον εἶναι νὰ λέγωμεν μεταφράστης ἀντὶ μεταφραστής, ἀναδρομικῶς ἀπεδόθη ὁ παροξύτονος οὗτος (απόσπασμα / Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τόμος 23, 1953, σελ. 115)

  ※  Ἀλλ’ ὁ ὄρος οὗτος, ὅν μεταχειρίζεται ὁ μεταφράστης εἶναι πάντη ἀπροσδιόνυσος διότι «αἰσθητικός» οὐδὲν ἄλλο σημαίνει ἢ τὸν ἱκανόν, ἐπιτήδειον πρὸς τὸ αἰσθάνεσθαι (Αθηνά: σύγγραμμα περιοδικός της εν Αθήναις Επιστημονικής Εταιρείας, τομ. 33-34, εκ του τυπογρ. Αδελφών Περρέ, 1921, σελ. 13 )

  ※  μεταφράστης δὲ ὅλου τοῦ κειμένου τῆς συγγραφῆς τοῦ Νικηφόρου ἀναφέρεται ἐν τῇ 22ᾳ σελίδι ὁ περὶ τὸ 1821-ον ἔτος πρώην Σταγὼν επίσκοπος Παΐσιος (Byzantinische Zeitschrift: Bibliographische Notizen und kleinere Mitteilungen, Volume 11, B.G. Teubner, 1902, σελ. 39)