μίνθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

μίνθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μίνθος, -ου αρσενικό

• ανθρώπινο περίττωμα

Ουσιαστικό

μίνθος, -ου θηλυκό

• (βοτανική) άλλη μορφή του μίνθη

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 9, 67 @scaife.perseus, @el.wikisource

  ὀσμὴ σεμνὴ μυκτῆρα δονεῖ
  λιβάνου, μάρου, σμύρνης, καλάμου,
  στύρακος, βάρου,
  λίνδου, κίνδου, κισθοῦ, μίνθου·

  ΣτΕ: Απόσπασμα από την κωμωδία Ἱπποτρόφος του Μνησίμαχου.

Συγγενικά

• μινθόω

Πηγές

• μίνθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μίνθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.